Nesnelerin Interneti satış efsanesinin ötesine geçmek

Tedarik zinciri ‘Ninja’ Patrick Strauss, Nesnelerin İnterneti (IoT) tedarik zinciri danışmanı olarak bir işe girdiğinde her zaman aynı soruyu soruyor. Basit soru şu: ‘Neden bu IoT teknolojisine ihtiyacınız var?’ Bu, tedarik zincirlerini dönüştürmek için dijital teknolojilerin gücüne inanmadığından değil. Aksine, Strauss konu hakkında tutkulu ve bazı 'fevkalade yenilikçi' düşünceler gördü. Sadece her IoT satış elemanı markasını satıyor ve işletmelerin tam olarak neyi başarmak istediklerini belirlemek için satış efsanesinin ötesine bakması gerekiyor. Ancak o zaman hangi teknolojileri kuracaklarını bileceklerdir. Ancak birçoğu bilinen markalar olan şaşırtıcı sayıda şirket, RFID, IoT ve Tedarik Zinciri Görünürlüğü konularında Cranfield Üniversitesi'nde öğretim görevlisi olan Strauss’un “neden” sorusunu yanıtlayamıyor. 

Almanya doğumlu Strauss bir endüstri emektarı. Büyük perakendecilere ve üreticilere bağımsız danışmanlık yapmadan önce yıllarca BT ve IBM ile çalıştı. Dijital dönüşüm konusunda o kadar tutkulu ki, işletmelerin bunu doğru yapmasını istiyor, bu da baştan itibaren dikkatli planlama anlamına geliyor. Strauss, IoT teknolojilerinin gücünün, dijital olmayan cihazların bilginin “iletişimini yapmasına” izin veren akıllı sensörleri kablosuz bağlantı ile birleştirmesinden kaynaklandığını söylüyor. Boş bir buzdolabı, sarf malzemeleri azaldığında daha fazla süt sipariş edebilir. Daha büyük bir ölçekte, birden fazla RFID sensörü ile donatılmış bir depo kendi raflarını izleyebilir. Ancak Strauss'un belirttiği gibi, IoT teknolojilerinden yararlanmak için, şirketlerin öncelikle belirli hedeflerinin olması gerekir. 

Akışın iyileştirilmesi

Açık düşünmeye iyi bir örnek olarak Strauss, asansör üreticisi Kone'nin tüm ürünlerine IoT sensörleri kurma kararı olduğunu söyledi. Kone tam olarak ne elde etmek istediğini biliyordu. “Kentsel yaşam akışını iyileştirme” işinde olduğunu iddia eden bir şirket için arızalar Kone’nin itibarı için felaketti. Ancak IoT’nin cihazları uzaktan izlemek için kullanılması kesintileri önemli ölçüde azalttı. Strauss, Kone'nin binlerce kurulumunun küresel bir haritasını gösteren merkezi bir gösterge panosu inşa ettiğini söyledi. Ekranda arıza kodlarını işaretleyen kırmızı noktalar göründüğünde, operatörler yakınlaştırabilir, arızayı tanımlayabilir ve bakım ekiplerini doğrudan gönderebilir. Hızlı bir tepki, devasa havaalanlarındaki yolcuların yürüyüş bandı bozulduğunda sıkıntılı uzun yürüyüşler yapmasını önler. 

“Daha önce sorunu teşhis etmek için bir yürüyüş bandının ya da asansörün sökülmesi gerekirdi, ancak artık hata kodları cevabı veriyor. Makineler, her zaman nihai hedef olan müşteri hizmetini iyileştirecek şekilde iki kat hızlı onarılabiliyor. Kone'nin düşüncesi IoT sensörlerini kurmak zorunda olmalarıydı çünkü veri ve bilginin değerini anlayamazlarsa, Otis ve Schindler gibi rakipler bunu yapacak ve daha iyi bir hizmet sunmak için hızla hareket edeceklerdi” diyor Strauss. 

Benzer şekilde Whirlpool ve Miele gibi beyaz eşya üreticileri de çamaşır makinelerinin, kurutucuların ve bulaşık makinelerinin içine sensörleri yerleştiriyor. Sensörler, makinelerin performansı hakkında gerçek zamanlı veri topluyor ve üreticiye iletiyor. Daha önce, müşteri ile üretici arasında doğrudan bir bağlantı yoktu. Ancak şimdi üretici hata kodu aldığında, hızlı bir şekilde bir mühendis gönderebilir. “Aileler eskiden iki hafta boyunca çamaşır makinesi kullanmıyorlardı, çünkü tamir edilmesi çokzaman alıyordu. Bir mühendis çağıracak dükkanla temasa geçmeleri, daha sonra bir parçanın sipariş edilmesi ve bir mühendisin onu kurması için başka bir randevu alınması gerekirdi. Bu bir aile için bir kabus senaryosu. Ancak sürekli izleme ile, makine bozulmadan önce bile arızalar teşhis edilebilir. Bu daha proaktif bir yaklaşım ve yine her şey daha iyi müşteri deneyimi ile ilgili” diyor Strauss. 

Verinin ticarileştirilmesi

Traktör ve diğer tarım makineleri üreticisi John Deere, IoT konseptini başka bir seviyeye taşıdı. Şirket, makinelerin sahadaki performansını izlemek için sensörler yerleştirdi ve müşteri ile üretici arasında doğrudan bir bağlantı kurdu. Ancak John Deere, performansla ilgili verileri toplayarak ve toprak kalitesi, hava durumu tahminleri ve sosyal medya yorumu gibi diğer ilgili verilerle birleştirerek daha da ileri gitti. Şirket, verileri çiftçilere satan yeni bir işletme kurdu. Strauss, “Verileri harici alıcılar için bir hizmet olarak ticarileştirmek IoT’nin geleceğinin büyük bir parçası” diyor Strauss. 

Tarım çoğu insanın günlük deneyiminden çok uzaksa, Strauss çoğu insanın ilişki kurabileceği başka bir örnek veriyor. Yerel süpermarketler genellikle müşterilerin günlük kafeinini aldıkları otomatik kahve makinelerine sahiptir. Costa Coffee, makineleri ne zaman yeniden stoklama veya onarmaya ihtiyaç duydukları hakkında bilgi veren sensörlerle donattı. “Makineler yıllardır var, ancak daha sofistike hale geldiler. Artık satış temsilcisi, akıllı telefonuna gerçek zamanlı olarak makinenin yüzde 10 dolu olduğunu ve yakında yeniden stoklanması gerektiğini belirten bir mesaj alacak. Temsilci, iki saat içinde orada olması gerektiğini biliyor yoksa müşteriler günlük kahvelerini alamamaktan rahatsız olacaklar. Böyle bir istihbarat, sensörler takıldıktan sonra nispeten kolay bir şekilde inşa edilebilir” diyor Strauss. 

Büyük fabrikalarda IoT'nin verimlilik yaratma potansiyeli daha da fazla. Bazı fütüristik örnekler var. Örneğin, DHL Tedarik Zinciri, depo çalışanlarına sipariş talimatları sağlayan “görüntü yakalayan” akıllı gözlükleri kullanıyor. Amazon, Prime siparişlerinde hangi ürünlerin önceliklendirilmesi gerektiğini değerlendirmek için wi-fi bağlantılı robotlar kullanıyor. Bir tedarik zinciri Ninjası olarak yaşadığı sırada Strauss, benzer şekilde gelişmiş, otomatik operasyonlara sahip depoları gözlemlemiş, ancak “pano ve kalemle dolaşan bir adam” ile gerçekleştirilen operasyonları gözlemlemiştir.  

Bob’u değiştirmek

Son senaryo, modern endüstriyel dünyada çok yaygın diyor. İşletmeler milyonlarca BT sistemine yatırım yapıyor, ancak onlarla ne yapacaklarını bilmiyorlar. Bunun yerine, ilkel, kendi hazırladıkları veritabanlarını kullanmaya ve 35 yıldır depoda çalışan 'Bob'a güvenerek neler olduğunu anlamaya devam ediyorlar. Bob oradaki en bilgili kişi, ama tüm anlayışı kafanın içinde ve yeni teknolojiden şüpheleniyor. Strauss, bunun bir depo işletmek için oldukça verimsiz bir yöntem olduğuna inanıyor. “Ya Bob bir otobüsün altında kalırsa? Emekli olduğunda ne olacak? İdeal olarak, bir işletme bir depo yönetim sistemi kurduğunda, Bob ve onun gibilerinden bilgi almak için zaman ayırır. Bu şekilde Bob 2 önümüzdeki hafta 19 yaşında işe başladığında, ilgili bilgilerin tümü onu bir sistemde bekliyor olacak” diyor Strauss. 

Açık düşünme ve hedef belirleme arayışında Strauss, şirketlerin başlangıçta depo yönetim sistemlerini planlamak için çok zaman harcadıkları konusunda ısrar ediyor. Malların nasıl depolandığı, toplandığı ve gönderildiği de dahil olmak üzere tüm süreçler dikkatle incelenmelidir. “Kilit mesaj, hiçbir yönetim sisteminin ‘kullanıma hazır’ olmadığıdır. Her şey siparişle yapılıyor ve her ayrıntı önemli” diyor Strauss.